Integracja Sensoryczna (SI) to zdolność do rozumienia i porządkowania bodźców i informacji dostarczanych z otoczenia i własnego ciała poprzez zmysły: węchu, wzroku, smaku, dotyku, słuchu, przedsionkowego i proprioceptywnego.
Celem terapii jest stymulacja układu nerwowego co daje umiejętność znalezienia pomocy w równowadze i kontroli nad własnymi reakcjami, wpływa to na funkcjonowanie w sferze emocjonalnej i motorycznej.
Podczas integracji sensorycznej terapeuta stymuluje zmysły dziecka oraz usprawnia zakresy, np. z motoryki małej, motoryki dużej oraz koordynacji wzrokowo-ruchowej. Podczas terapeutycznej sesji dziecko wykonuje różne aktywności, które są dostosowane do jego potrzeb. Terapeuta organizuje przestrzeń i planuje zabawy, aby stworzyć dziecku sytuacje do jak najlepszej adaptacji. Przez przyjemną i interesującą dla dziecka zabawę dokonuje się integracja bodźców zmysłowych oraz doświadczeń płynących do ośrodkowego układu nerwowego. Natomiast należy również zwrócić uwagę, Że terapia SI nie jest uczeniem konkretnych umiejętności np. jazdy na rowerze czy czytania, lecz usprawnianiem pracy systemów sensorycznych i procesów układu nerwowego, które są bazą do rozwoju tych umiejętności.
Terapia SI zalecana jest w sytuacji:
autyzm
ADHD
mózgowe porażenie dziecięce
zespół Downa
problemy z koncentracją
dyspraksja
zaburzenia koordynacji wzrokowo-ruchowej
zbyt niski lub bardzo wysoki poziom aktywności
opóźniony rozwój mowy
nadmierna wrażliwość (wzrok, słuch, ruch, dotyk)
trudności w nauce (odwracanie liter, brak stabilizacji pola widzenia, opuszczanie linijek przy przepisywaniu z tablicy)
upośledzenie czynności motoryki dużej i małej (problem z trzymaniem długopisu, wycinaniem, nieprawidłowa pozycja podczas siedzenia przy stoliku)
problemy z równowagą np. potykanie, upadanie
chodzenie na palcach
wrażliwość na metki, szwy, wystające nitki, ściągacze
wiercenie, skakanie, bieganie – bycie w ciągłym ruchu